Monday, March 5, 2018

मराठी कविता - पण का कुणास ठाऊक°°°°°°°°°

मराठी कविता - पण का कुणास ठाऊक°°°°°°°°°

MSC ला admission घेतले
तेव्हाच आयुष्याची राख झाली.
होती थोडीफार आशा तिही
 Qc मध्ये येऊन खाक झाली.
                                         तिच राख भरुन झोळीत
                                         बाजारात जाव वाटते
                                         राख भरायला घेतल्यावरच
                                         झोळीही आमची फाटते.
पण का कुणास ठाऊक
 Qc  वरती एखादी कविता कराविशी वटते..
                                         Qc मध्ये काम करणे
                                         तारेवरची कसरत असते
                                         महीन्या दोन महीन्यातून
                                         तब्येत आमची घसरत असते.
काहीच काम होत नाही
जरी दिवसभर पळत असतो
 Qa, production  कड़े पाहून
log book संगे जळत असतो.
                                         सोड़ुन हे सरे
                                          फकीर होऊन फिरावे वाटते
पण का कुणास ठाऊक
 Qc  वरती एखादी कविता कराविशी वटते..
                                          ऑड़ीट साठी राञभर थांबतो
                                          increament च्या आशेवर
                                          आरशात पाहुन खुप हासतो
                                          स्वताःच्याच दशेवर,
चार पाच महिने झाले की
या ऑड़ीट चा जाळ होतो
मटन शिजेपर्यंत येथे
तांदळाचा मात्र गाळ होतो
                                       increament ची पोळी
                                       यावरच भाजावी वाटते.
                                        हातात मात्र आमच्या
                                      एक सुखी रोटी भेटते
पण का कुणास ठाऊक
 Qc  वरती एखादी कविता कराविशी  वटते..
                                        घरी गेलो तरी एक प्रश्न
                                        नेहमीच करत आसतो त्रस्त
                                        आम्हाला कोठे जायचं
                                    तेव्हाच तुमच ऑड़ीट कस असते.
समजून सांगेपर्यंत तीला
घरातील   glasware सारे फूटते
पण का कुणास ठाऊक
 Qc  वरती एखादी कविता कराविशी वटते..

  sandip jagtap

    my blog-
  http://sandipsjagtap.blogspot.com

No comments:

Post a Comment

नव्हतीच माणसे आपली, त्यांना मी आपली समजत होतो लावत होते मीठच सारे, मी त्याला खपली समजत होतो Sandip s. Jagtap