ओझे

ओझे

दगडाचे गाठोडे डोक्यावरती घेऊन

त्या उंच डोंगरावरती जात आहे।।

पण प्रश्न कधीच का पडत नाही

हे ओझे मी का वाहत आहे।।

काट्याकुट्यातून वाट काढत

प्रवास अखंड करतो आहे।।

भेटतील जे ही दगड वाटेत 

गाठोड्यात भरतो आहे।।

डोक्यावरचे ओझे कधी

खांद्यावरती घेत आहे।। 

खांद्यावरचे ओझे पुन्हा

डोक्यावरतीच जात आहे।।

पण प्रश्न कधीच का पडत नाही

हे ओझे मी का वाहत आहे।।

मदतीला भेटेल कोणी 

मागे पुढे पाहत आहे।।

भेटेल जो ही वाटेवरती

स्वतःचेच ओझे  वाहत आहे।।

थांबलो जरी विसाव्याला

गाठोडे उशाला घेत आहे।। 

रात्रंदिवस त्याला

उभा पहारा देत आहे।।

पण प्रश्न कधीच का पडत नाही

हे ओझे मी का वाहत आहे।।

निम्म्या प्रवासानंतर मग 

गाठोड्याचे  ओझे वाटू लागते।।

जसा प्रवास पुढे जाईल

गाठोडेही फाटु लागते।।

घेऊन जावे का ठेऊन जावे

प्रश्न पुढे येत आहे।।

घेऊन कोणीच जात नाही

येथे दगड शिल्लक राहत आहे।।

त्या दगडांचे मग पुन्हा

उंच डोंगर होत आहे।।

पण प्रश्न कधीच का पडत नाही

हे ओझे मी का वाहत आहे।।

sandip s. jagtap

my blog-

  http://sandipsjagtap.blogspot.com

पहिले प्रेम

पहिले प्रेम

शाळेत असताना मलाही 

एक आवडत होती परी !!

काम काढून येणे-जाणे

वाढवले तिच्या घरी !!

दोन वेण्या सुंदर मुखडा

गालामध्ये ती हसायची !!

गालावरची खळी ती 

खोट्या रागाने पुसायची !!

काळेभोर केस तिचे

ओठांवरती लाली !!

वसंत ऋतुत फुटावी पालवी

अवस्था माझी झाली !!

तिची नजर शोधत मला

वर्गात चांदणे पसरायची !!

पण प्रेमात हरवलो होतो मी

ती हृदयात पाहायला विसरायची !!

नसेल असा तुटला तारा 

मगायचे तीला मी राहिले !!

कदाचित तिच तोडत असेल तारे

मीच तिला ना पाहिले !!

मी तिच्यावर मरत होतो

तिही माझ्यावर मरत होती !!

घरच्यांच्या अपेक्षा खाली

स्वप्न स्वतःचे पुरत होती !!

हेच ते पहिले प्रेम 

ती भेटली नाही जरी !!

शाळेत असताना मलाही 

एक आवडत होती परी !!

  sandip jagtap

    my blog-
  http://sandipsjagtap.blogspot.com

माझ्यासाठी पण कधी, लिहीत जा

तुझ्यासाठी नेहमीच, करतो कवीता मी

माझ्यासाठी पण कधी, लिहीत जा।। 

चंद्र, ताऱ्यांची उपमा नेहमीच देतो तुला 

अमावस्येच्या चंद्रात तरी, मला पाहत जा।। 

माझी होणार  नाही तु माहीत आहे मला

पण माझ्या कवितेची तरी होत जा।।

माझ्यासाठी  तुही कधी,  दोन शब्द लिहत जा।।

sandip s.  jagtap

तुझ्यासाठी

तुझ्यासाठी मी ही

एक कविता केली होती

समजू नये कोणाला म्हणून

फास्ट लिपीत लिहीली होती

चंद्र सूर्य ताऱ्यांची उपमा

मि ही तुला दिली होती

तुझ्यासाठी मी ही 

एक कविता केली होती 

एक दिवस असाच

तुला देण्यासाठी आलो 

पण मी येण्याअगोदरच

 तू निघून गेली होती

तुझ्यासाठी मी ही 

एक कविता केली होती 

पुन्हा एक दिवस थोडा पाऊस येत होता

मी कविता देण्यासाठी आलो पण 

मीच काय माझी कविताही तुला भेली होती 

तुला देण्या अगोदरच पावसाने भिजून गेली होती

 तुझ्यासाठी मी ही

 एक कविता केली होती

 ------ संदीप जगताप-------

my blog 

http://sandipsjagtap.blogspot.com

हरीण

हरीण

बेधुंद धावते  

घेऊन पायामध्ये प्राण।।

काट्याकुट्यातून वाटं 

मागे भुकेलेले श्वान।।

थकल्या पावलांनी कसे 

तुडवती माळरान।।

 वेढले चहूबाजूंनी 

आता पायात नव्हते त्राण।।

थकलेल्या जीवाला मग

अपुरे पडले रान।।

 घेतला शेवटचा श्वास

 टाकली त्याने मान ।।

महागाईच्या दुनियेमध्ये

आज स्वस्त झाले प्राण ।।

पाहूनीया  हे सारे 

न हेलावले मन ।।

कारण हेच आहे जग 

हेच आहे जीवन।।

sandip s. jagtap

my blog-

  http://sandipsjagtap.blogspot.com

बरे वाटते

कविता केल्याने

मनाला थोडे बरे वाटते ।।

तुमची  लाईक आल्यावरती

लिहिलेले थोडे खरे वाटते।।

sandip s.  jagtap

तुझ्या दिसण्यावर

तुझ्या दिसण्यावर

रोज कविता करतो मी ।।

तुझ्या हसण्यावर 

रोज नव्याने मरतो मी।।

देण्यासाठी  भेट तुला 

तारे गोळा करत गगणात फिरतो मी।।

sandip jagtap

चुकीचा मार्ग

चुकीच्या मार्गाने चालण्यापेक्षा

माघारी फिरलेलंच बर।।

पावसात भिजण्यापेक्षा पाणी

जमिनीत मुरलेलच बर।।

पावसात भिजुन दगडाला

अंकुर फुटणार नाही।। 

क्षितीजामागे पळुन कधी

आभाळ भेटणार नाही।l

sandip jagtap

 

प्रेम

मी तुझ्यावर प्रेम करतो 

मनापासून आणि आवडीने।।

तुही माझ्यावर प्रेम करावे

जमेल तसे  आणि सवडीने।।

नसेल जरी प्रेम तुझे

अडचण मला काही नाही।।

निवांत सांग होईल तेव्हा

मलाही लगेच घाई नाही।।

-------   संदीप जगताप -----@@

नाद

नको तिचा नाद 

ती फक्त हसणार 

मी बरबाद

कळत नकळत

मी कोणी कवी अथवा लेखक नाही

पण कधी कधी वेळच आशी येते

कळत नकळत एखादी कविता बनुन जाते।।

सकाळचे सहा वाजले की कॉलेजची घाई होते 

साडेदहाला लेक्चर पण ती थोडी लवकर येते 

दारामधून आत येताना तीची माझी नजरानजर होते 

कळत नकळत एखादी कविता बनून जाते।। 

पहिले लेक्चर सुरू होते

लक्ष मात्र सारखे तिच्या कडे जाते 

चुकून कधी तिही माझ्याकडे पाहते 

कळत नकळत एखादी कविता बनून जाते।।

दुसरे लेक्चर सुरू होते

माझ्या नावाबरोबर कोण तीचेही नाव घेते

रागवतो मित्रांवर पण मन मात्र खूश होते

कळत नकळत एखादी कविता बनुन जाते।।

शेवटच्या लेक्चरला मी थोडा नाराज होतो

तिला पाहण्यासाठीच आज कॉलेजला आलो होतो

माझ्याबरोबर न बोलतच जेव्हा ती निघून जाते

कळत नकळत एखादी कविता बनून जाते।।

 

रात्रीही मग तिच्या विचारातच झोप येते 

झाली असेल सकाळ म्हणून,

जेव्हा तासातासाला जाग येते 

कळत नकळत एखादी कविता बनून जाते।।

sandip jagtap

my blog- sandipsjagtap.blogspot.com