पांघरले आभाळ प्रेमाचे जरी

पाय माञ शेवटी उघडेच होते 

तिच्या साठी जोडले हात जेथेही

ते सारे रंगलेले दगडेच होते

पाहीली वाट आयुष्यभर तीची

मेलो तरी डोळे ऊघडेच होते

तीही रडालीच मेल्यावर मी

रडणारे आता सगळेच होते

 

Sandip s. jagtap